Cultuurpost: toneelstuk 'iemand moet het doen'. - WES 1

A work is finished when an artist realizes his intentions. (Rembrandt van Rijn, z.d.).

Een werk is klaar wanneer een artiest zich zijn intenties realiseert. Deze quote van Rembrandt van Rijn vond ik zelf toepasselijk als rode draad doorheen het toneelstuk ‘Iemand moet het doen’. Waarom ik deze quote zo passend vind, zal ik u, beste lezer van mijn blog, even uitleggen. Om u een idee te geven waarover het theaterstuk dat ik heb mogen aanschouwen gaat, zal ik u kort het verhaal schetsen.

Herinnert u zich?

Voordat ik begin, wil ik u als lezer even een vraag stellen. Herinnert u zich nog een dronken avond met een even dronken ochtend, waarbij u wakker wordt en u niet meer zo goed beseft wat de avond ervoor nu net gebeurd is, maar u wel nuchter genoeg bent om tot de realisatie te komen dat u iets gedaan had wat u beter niet had kunnen doen? Wel, dat hebben de hoofdpersonages van het toneelstuk Tik, Slappe en Beunhaas zelf mogen ondervinden.

'Iemand moet het doen' in een notendop

Wanneer de drie op een avond in het café van Tik een drankje drinken op café, wordt duidelijk dat zij kampen met frustraties. Veel frustraties. Deze frustraties worden weggedronken met een drankje (of vijf). Een heel goed idee, vinden de mannen. Zelfs werkneemster Mona is niet onder de indruk wanneer zij de drie de volgende ochtend minder gefrustreerd, maar wel aangeschoten aantreft in het café. 's Ochtends blijkt dat het schilderij ‘Aristoteles bij de buste van Homerus’, een Rembrandt, gestolen is. Alles wijst erop dat Slappe, Beunhaas en Tik de daders zijn van de kunstroof. Hier maak ik even een verwijzing naar een dronken moment dat u meemaakte waarvan u zich bijzonder weinig kan herinneren. Want u kan het al raden, door de alcohol die vlot de frustraties wegspoelde, weten de mannen niet meer dat zij het beroemde schilderij hebben gestolen.

Slappe en Tik realiseren zich na verloop van tijd dat zij wel eens de daders kunnen zijn, maar dit is buiten Beunhaas gerekend. Hij weigert toe te geven dat hij iets te maken heeft met de roof. Zich erbuiten houden is niet meer mogelijk wanneer Mona haar vriend Hamza op de hoogte brengt van de roof en hij dus wel mee moet zoeken naar een oplossing voor de gestolen Rembrandt.

Het is duidelijk: het schilderij moet worden terugbezorgd aan het museum, dat intussen de pers op de hoogte heeft gebracht dat hun beroemde kunstwerk gestolen is. Wanneer ze ontdekken dat de media op de zaak zitten, besluiten Tikke, Beunhaas, Slappe, Mona en Hamza om het schilderij niet zomaar terug te brengen naar het museum, maar om er 80 miljoen euro losgeld voor te vragen. Dat willen ze niet zelf houden, maar schenken aan een goed doel.

Met behulp van een filmmaker en een journaliste proberen zij de media te bereiken met het losgeld-idee en hopen zij gedurende de hele ‘operatie Rembrandt’ anoniem te blijven. Natuurlijk met als hoofddoel de Rembrandt veilig in het museum terug te krijgen. Wanneer blijkt dat de randen van de Rembrandt door een ongelukje het bezweken hebben, zorgt dit ervoor dat de heren met creatieve oplossingen uit de hoek zullen moeten komen om de Rembrandt te redden én het losgeld te krijgen van de overheid.

(Referentie afbeelding: https://nl.wikipedia.org/wiki/Aristoteles_bij_de_buste_van_Homerus)

Om even terug te komen op de quote die ik aanhaalde als rode draad, de hoofdrolspelers hebben duidelijk intenties met de vraag naar losgeld. Dit maakt dat je als kijker van het toneelstuk sympathie krijgt voor hen, ook al hebben zij wel degelijk gestolen. Daarnaast realiseren zij zich doorheen het verhaal ook dat stelen niet de beste optie is om iets te bereiken en doen zij er wel alles aan om de Rembrandt terug te brengen naar de plek waar hij hoort.

Het toneelstuk is een heuse mix van humor, vriendschap, mooie en minder mooie momenten. Ook is er aandacht voor maatschappelijke thema’s zoals racisme en vooroordelen over moslims, zelfworsteling en spijt. Dat maakt dat het niet enkel gaat over drie dronken mannen die een schilderij gestolen hebben, iets wat ik in het begin van het verhaal wel dacht. Zelf vond ik het verrijkend dat er aandacht geschonken werd aan thema’s zoals racisme en discriminatie. Dat werd niet op een belerende manier gedaan, maar het werd subtiel verwerkt in het verhaal zodat de kijker even kon stilstaan bij het feit dat racisme en discriminatie op basis van huidskleur zich nog steeds voordoen. Doordat er verschillende thema’s subtiel verwerkt werden en dit met humor aangepakt werd, vond ik dat dit ‘Iemand moet het doen’ zeker een meerwaarde gaf.

Een korte reflectie...

Zoals ik aangaf in mijn realitycheck, ben ik nog volop op zoek naar een genre qua toneel en theater dat mij aanspreekt, omdat ik nog geen ervaren cultuurparticipant ben. Het bijwonen van dit toneelstuk heeft er zeker voor gezorgd dat ik op zoek wil gaan naar nieuwe toneelstukken, omdat ik 'Iemand moet het doen' interessant vond. Het was misschien een beetje anders dan ik gedacht had en dit kwam door de monologen die zich voordeden, de stukjes film die verwerkt werden en de snelle verandering van het decor. Ik verwachte een basic toneelstuk waarin de toneelspelers iets meemaakten en hierop anticipeerden. Het was soms wat moeilijk te volgen omdat ik niet veel ervaring heb met toneelstukken, maar mijn verwachtingen werden zeker ingelost en ik ben klaar voor een nieuwe portie toneel en theater!

(Referentie afbeelding: https://www.arsenaallazarus.be/kalender/item/iemand-moet-het-doen---lazarus-en-robbin-rooze)

Mijn thoughts over 'iemand moet het doen'.

Wanneer mij de vraag gesteld wordt of ik ‘Iemand moet het doen’ zou aanraden, luidt mijn antwoord: ja! Tijdens het kijken naar het toneelstuk kan je jezelf echt ontspannen en ook wordt je maatschappelijke bril weer wat verruimd door de thema’s die aangehaald worden. Voor mij als newbie in de cultuurwereld was het toneelstuk op sommige momenten iets moeilijker te volgen, vooral door de woordenschat die gebruikt werd of door de monologen van Mona die voor mij uit het niets leken te komen. Gevorderden cultuurgangers zouden ‘Iemand moet het doen’ zeker een kans moeten geven, omdat het blikverruimend en gewoon een heel goed toneelstuk is!

Zo. Dit was ‘Iemand moet het doen’ van Arsenaal/Lazarus & Robin Rooze trough my eyes and thoughts. Laat even weten in de reacties of jij naar het toneelstuk zou gaan en wat jouw favoriete genre qua toneel is!

Tot de volgende blog!

Lena