Het M-decreet schappen, is een moede keuze. Of toch niet? - WES 1

Artikel naar keuze: het M-decreet schappen, is een moedige keuze.

Het M-decreet. Een onderwerp dat al jaren stof doet opwaaien bij veel mensen. Je bent er voor of je bent er tegen. Voor al de lezers die nu al iets hebben van het M-watte? Geen nood. Ik geef je even een korte toelichting. Het M-decreet wil het mogelijk maken dat alle scholen zich zo inclusief mogelijk opstellen zodat àlle kinderen -ongeacht ze een beperking hebben of niet- samen naar school kunnen gaan. Met andere woorden: de oprichters van het M-decreet willen af van het buitengewoon onderwijs en willen leerlingen allemaal toelaten in het reguliere onderwijs.

Referentie: https://sites.google.com/a/staho.be/zorg/het-m-decreet

Aangezien wij (later) ook voor de klas staan, is dit voor ons als leerkrachten ook een factor om rekening mee te houden. Wat vind ik nu van het M-decreet? En ben ik het eens met wat auteur van het artikel en onderwijsdocent Johan De Wilde, die het M-decreet liever ziet gaan dan komen? Mijn bedenkingen hierover lees je hier trough my eyes and thoughts.

Ik wil het artikel beginnen met even te vermelden dat ik hiervoor Orthopedagogie gestudeerd heb. Inclusie, inclusie en nog eens inclusie. Een korte samenvatting van wat ik de voorbije 3 jaar geleerd heb. Volgens mijn docenten was er dan ook maar één antwoord op het wel of niet afschaffen van het M-decreet, namelijk: het M-decreet blijft. En liefst wordt het zo snel mogelijk concreet gemaakt op de scholen. Mijn taak op vorige stages was dan ook om te zorgen voor inclusie. Om de meest kwetsbaren onder ons te helpen naar een volwaardige plaats in onze maatschappij.

Moest je mij vorig jaar gevraagd hebben om deze discussie te voeren, had ik ongetwijfeld geantwoord dat er geen discussie mogelijk is en dat het M-decreet het beste is wat een school en de leerlingen kan overkomen. Lichtjes overdreven, maar je begrijpt vast wat ik bedoel. Nu probeer ik dit onderwerp ook eens te benaderen vanuit mijn lerarenbril.

Sinds ik zelf (stage)les geef, merk ik hoe moeilijk het soms is als leerkracht om een ‘gewone’ klas in het reguliere onderwijs onder controle te houden, hier een les duidelijk over te brengen en rekening te houden met leerlingen die extra noden hebben. Het leven van een leerkracht is zwaar  Ik besef dat het soms al een hele klus is om les te geven, laat staan dat je dan rekening moet houden met kinderen die slechthorend of slechtziend zijn of een mentale beperking hebben. Hierin volg ik Johan De wilde zeker. Hij geeft in het artikel aan dat inclusie in het onderwijs soms meer schaadt dan baat, zeker voor leerkrachten die hun onderwijsdoelen moeten behalen.

Johan De Wilde stelt zich de vraag of kinderen met een beperking dan niet enorm hard geviseerd zullen worden wanneer zij in het reguliere onderwijs terecht komen. Ook geeft hij aan dat zij fier mogen zijn op de beperking die ze hebben en dat ze op het BUO de beste groeikansen krijgen. Ik ben het er uiteraard mee eens dat iedereen trots moet zijn op zichzelf, ongeacht je een beperking hebt of niet, maar door te blijven denken in een zij-wij houding, geef je hen het gevoel dat ze ‘anders’ zijn.

Referentie: https://www.kathleenkrekels.be/nieuws/studiedag-implementatie-van-het-m-decreet

Ik ben ervan overtuigd dat ons onderwijs veel inclusiever ingericht kan worden. Bijvoorbeeld door meer te differentiëren in het onderwijs. Leerlingen die de leerstof sneller begrijpen, kunnen worden ingeschakeld om dit uit te leggen aan leerlingen die minder snel mee zijn. Er kan gewerkt worden met allerlei hulpmiddelen voor leerlingen die een beperking hebben. Werkboekjes in brailleschrift, tolken vooraan zetten voor leerlingen die slechthorend zijn, extra begeleiders inschakelen die zich bezighouden met de noden en zorg voor leerlingen die dit nodig hebben,… Dit zijn allemaal mogelijkheden die meneer Weyts kan invoeren om inclusiever onderwijs te creëren. En ja, dit zal veel aanpassing en werk vragen, ook van leerkrachten. Toch zijn er landen waar buitengewoon onderwijs niet eens bestaat.

Ik hoor je al denken. Maar wat met de kwaliteit van ons onderwijs dan? Hier geef ik je gelijk in. Het is en blijft een moeilijke discussie. Toch denk ik dat kwaliteit van leven op het einde van de dag wint. Dus laten we gaan voor dat inclusief onderwijs, waar IEDEREEN welkom is.

Als ik binnenkort zelf voor de klas sta, zal ik ook proberen om tegemoet te komen aan de noden van iedere leerling. Soms zit het in de kleine dingen zoals een koptelefoon voorzien voor een leerling met autisme, eens een schouderklopje geven aan leerlingen met faalangst, in gesprek gaan met de leerling: "wat heb jij nodig om goed mijn les te kunnen volgen?" Deze kleine dingen kunnen naar mijn mening al het verschil maken. Mits ondersteuning vanuit de school en de overheid is (meer) inclusief onderwijs echt wel mogelijk.

Dit was het artikel "Het M-decreet schappen, is een moede keuze?" trough my eyes and thoughts. Wat is jouw mening rond het M-decreet? Laat zeker iets weten in de comments!

Lena

PS: lees hier het artikel van Johan De Wilde!