Onze bro, stallerend in de hoogte, u bent bae - WES 4

Mediaknipsel naar keuze. Bron: VRT.

Ewa drerrie*!

Jongerentaal. Het is niet weg te denken uit de maatschappij. Zelfs het eeuwenoude gebed “Onze Vader” ontsnapt er niet aan. Het was voor velen even schrikken toen ze de vernieuwde, hippe versie tijdens hun vertrouwde zondagsmis te horen kregen. Uitspraken als “uw wereld is lit”en “uw wil geschiede, no cap*” galmden door de boxen in de kerk. Met deze moderne versie van “Onze Vader” wilde pastoor Bart Paepen jongeren aantrekken. Een slimme zet? Of draait Jezus zich hierdoor toch eens om in zijn graf? En zijn er geen andere manieren om (als leerkracht Nederlands) jongeren te bereiken? Je leest het through my eyes and thoughts.

Bron: https://www.istockphoto.com/fr/photos/lmao%21

Tis nimeer gelek vruuger he

Jongeren gaan nu eenmaal (bijna) niet meer naar de kerk en songteksten zoals “ik heb drank en drugs*” klinken hen bekender in de oren dan “geef ons heden ons dagelijks brood”. Vroeger was het haast ondenkbaar om “Onze Vader” niet te kennen. Als je nu “Onze Vader” helemaal kan opzeggen, is dat niet lit*.

De vraag die ik mij stel na het horen van dit gebed is: op welke manier kunnen wij (als leerkrachten Nederlands) jongeren bereiken? Hoe kunnen wij hen laten inzien dat literatuur niet noodzakelijk saai is? En dat het net cool is om zonder spelfouten te schrijven. Het is duidelijk dat het Nederlands van leerlingen erop achteruit gaat en de chattaal hier een van de oorzaken van is. Veel jongeren zijn ook niet meer geïnteresseerd in lezen of literatuur en kijken liever films of series. Toch is het belangrijk om hen iets bij te brengen over de Nederlandse taal en dat zij leren dat correct schrijven en spreken belangrijk is. Maar moeten we per se gaan sleutelen aan het 's werelds bekendste gebed om jongeren te bereiken?

"Onze bro*" deed mij vooral inzien hoe ver volwassenen eigenlijk van jongeren staan en omgekeerd. Dit is ook te merken in ons onderwijs: veel scholen pakken het nog aan op de klassieke manier en verliezen hierdoor de interesse van de jongeren. Dit artikel deed mij nadenken hoe wij de kloof tussen leerlingen en leerkrachten voor een deel kunnen dichten.

Bron: https://nl.123rf.com/stock-foto/telefoon_cartoon.html

Hoe kunnen wij jongeren (opnieuw) bereiken?

Ik denk dat er gesleuteld moet worden aan de evaluatievormen. Laat leerlingen eens een vlog maken om hun dagverloop in het Nederlands of in het Frans uit te leggen. Laat ze een boek verfilmen of het in een leuke blogpost gieten in plaats van altijd die klassieke spreekbeurten vooraan de klas. En vooral: toon interesse in de leefwereld van jouw leerlingen. In plaats van de les af te sluiten met het 't ex-kofschip -wat overigens ook belangrijk is!- laat de leerlingen woorden in hun taal, de jongerentaal, uitleggen aan jou. Hierdoor leren ze de formele betekenis van bepaalde woorden kennen én kunnen ze hun ‘eigen’ taal gebruiken in de les. Door in te zetten op moderne vormen van evaluatie en af en toe eens iets chills* te doen als leerkracht, ben je voordat je het beseft bae* van alle leerlingen. En dat is toch echt een vibe*!

Ondanks er in mijn ogen dus nog andere manieren zijn om jongeren te bereiken, vind ik "Onze bro" zeker een geslaagd grapje. Het laat ook nog maar eens zien hoe hard de jongerentaal gegroeid is, want meer dan de helft van de volwassenen kent de woorden die priester Bart Paepen gebruikt niet. Als je je als leerkracht toch wil verdiepen in de jongerencultuur, hier heb je de link naar de website, Taalhelden, waarop jongerentaal wordt uitgelegd!

Benieuwd naar hoe pastoor Bart Paepen "Onze bro" opzegt? Bekijk de video en het artikel hier. Heb jij ideeën hoe we de Nederlandse taal aantrekkelijker kunnen maken bij jongeren? Laat het mij zeker weten!

Challas*!

Lena

PS: een woordje uitleg:

• ewa drerrie: hey gast

• bro: broer

• no cap: de waarheid

• lit: leuk, gezellig

• iets chills: iets leuks

• bae: before anyone else (gebruiken beste vriendinnen vaak)

• vibe: een (goed) gevoel

• challas: laters